هومیوپاتی چیست و از کجا آمده است؟

هومیوپاتی (Homeopathy)  در لغت به معنای مشابه درمانی است. مبداء این علم آلمان است و بنیانگذار آن پزشکی است به نام هانمن (Haneman). ساموئل هانمن در سال 1755 در آلمان به دنیا آمد. او به چندین زبان مسلط بود و زمانی که بعد از مرگ فرزندش پزشکی رایج در آن زمان را ناکارامد و غالبا آسیب زننده میدانست دست از حرفه ی پزشکی کشید و امورات خود را از راه ترجمه کتب مختلف میگذراند. وی در اوایل سال 1790 زمانی که مشغول ترجمه رساله دارویی کالین بود، به گزارشی در رابطه با اثر دارویی گیاه گنه گنه بر بیماری مالاریا برخورد کرد. در این گزارش آمده بود که گنه گنه برای برطرف کردن بیماری مالاریا مفید است. هانمن که به دلیل شیوع مالاریا در آن روزگار این جمله نظرش را جلب کرده بود تصمیم به تجربه شخصی این دارو گرفت. او مقداری گنه گنه را تهیه کرد و آن را به شکل پودر درآورد و پس از چشیدن آن از طعم تند آن خوشش آمد. او در حین انجام کار گه گاه مزه ای ازین پودر را به دهان میگذاشت. اما با توجه به سابقه و اطلاعات پزشکی که داشت چند روز پس از مصرف این گیاه متوجه شد که به عوارضی مشابه آنچه که افراد مبتلا به بیماری مالاریا دارند دچار شده است.

آیا ممکن است از بین برنده ی یک بیماری، عامل بروز آن در افراد سالم هم بشود؟!

این اولین جرقه برای شروع علم هومیوپاتی بود. هانمن پودر گنه گنه را برای افرادی که مالاریا داشتند به کار برد و با تعجب بسیار دید که این افراد بهبود میابند. او بعد از آزمایش چندین گیاه دیگر متوجه شد که آنچه باعث بروز یک بیماری در افراد سالم میشود میتواند افراد مبتلا به آن بیماری را درمان کند. به عبارت دیگر دارویی یک بیماری را درمان میکند که بتواند همان علائم را در افراد سالم به وجود بیاورد. او بر اساس این "اصل مشابهت" علم هومیوپاتی را بنیان گذاشت.

او پس از انجام آزمایشات بر روی گیاهان، سمومی مانند مرگ موش و عناصر دیگر و سپس رقیق کردن آنها متوجه شد که به طرز اعجاب انگیزی مایع رقیق شده تاثیر بسیار بالاتری روی بهبودی بیماری در افراد دارد. گاهی اوقات این درجه ی رقت به قدری بالا بود که میتوان گفت داروی نهایی آب خالص بود اما هرچه رقیق تر میشد موثر تربود. برای مثال دارویی که سی بار با نسبت یک صدم رقیق شده است به مراتب اثر کمتری نسبت به همان دارو با رقت یک میلیون بار دارد و این مسئله ای بود که با توجه به علوم شناختی آن زمان قابل توصیف نبود. 

اما امروز با استفاده از فیزیک مدرن میدانیم که آنچه بیش از ذرات شیمیایی در قالب اتم و مولکول حائز اهمیت هستند میدان های الکترومغناطیس و کوانتومی زیراتمی هستند. آنچه در داروهای هومیوپاتی موثر است نه مولکول های شیمیایی بلکه میدان های زیر اتمی حاوی انرژی و رابطه ی بین آنهاست که توسط مولکولهای H₂O به میدان انرژی فرد منتقل میشود و بر RNA ها تاثیر میگذارد.

هومیوپاتی انسان را به شکل یک کل منسجم و در دیدگاه کل نگری توصیف میکند نه اجزانگری. انسان یک سیستم است. یک سیستم که عملکرد آن حاصل تعامل میان ارگانیزمهای فیزیکی، حالات روحی و روانی و ذهنی است. و برای درمان باید علت بیماری را مدنظر قرار داد نه علائم بیماری.

در هومیوپاتی اعتقاد براین است که هر انسان در هر لحظه تنها یک بیماری دارد. هرچند که آن بیماری میتواند علائم (symptoms) متفاوتی را در بدن ایجاد کند. برای مثال کسی که هم زخم معده دارد هم از یک بیماری روحی رنج میبرد و هم حافظه ضعیفی دارد تنها یک بیماری دارد که این بیماری در سه لایه فیزیکی (physical)، احساسی (emotional) و ذهنی (mental)  خود را بروز میدهد. 

همانطور که هر سیستم دارای یک منبع انرژی است انسان هم دارای یک ذخیره انرژی به نام vital force است. شبیه منبع انرژی برای راه اندازی یک سیستم که تا  به میزان کافی وجود نداشته باشد سیستم بهترین کارایی و عملکرد را ندارد. آنچه در سیستمی به نام انسان ایجاد بیماری میکند کاهش vital force یا همان انرژی حیاتی اوست که باعث اختلال در هارمونی میان اجزای سیستم میشود و از بین رفتن این هارمونی باعث بروز علائمی میشود که ما آن را بیماری می نامیم. 

هومیوپاتی درمانی است برای برگرداندن این هارمونی و بازیابی انرژی حیاتی در فرد توسط عناصری که همان هارمونی مورد نیاز را در میان موجودات کره زمین دارند. بازیابی این هارمونی با طبیعت و مادرمان، زمین، شگفت انگیز و در عین حال سراسر زیبایی است.

در نوشته های بعدی به چگونگی عملکرد داروهای هومیوپاتی،انواع دارو و منابع دارویی آنها خواهیم پرداخت.